Geschreven door: Joost van Wijngaarden
Altius, citius, fortius. Hoger, sneller, sterker. Je hebt altijd Haasjes die op zoek zijn naar de extremen binnen hun sport. In het geval van MiLa Haasjes heeft hoger niet zo veel zin (het NSK Trappenloop even buiten beschouwing gelaten), dus blijven over: sneller en sterker. Voor wie het niet van zijn krachtige spiervezels moet hebben, is de uitdaging om altijd maar sneller te willen lopen kennelijk erg interessant. Die snelheid blijft dan niet bij een 5 of een 10. Nee, pas op de halve en de hele marathon, dan hoor je er bij. En heb je eenmaal de marathon van Amsterdam, Rotterdam of Eindhoven gedaan, volgt natuurlijk al snel die van Berlijn, Parijs of Londen. Om over New York nog maar te zwijgen.
Maar tegen iedereen die het maar verder en verder zoekt, wil ik graag zeggen: zoek niet verder; stop met zoeken. De ultieme ultra uitdaging ligt in je eigen achtertuin!
Op de laatste zondag in oktober organiseert Stg. Ox onder leiding van Tim van Os en onze eigen haas Sebastiaan Gremmen de Devil’s Trail Rijk van Nijmegen. Devil en Trail; dat zijn twee woorden die een poging doen aan te geven dat je hier beter ver van kunt blijven. Voor wie dat niet doet: bereid je voor op de HEL! Sommige evenementen hebben hun naam nu eenmaal niet toevallig gekregen. Deze trailrun biedt afstanden die variëren van 11 tot 42 kilometer. Mensen met wat marketingkennis, weten dat de middelste opties altijd het interessantst lijken, dus kiest men al snel voor 22 of 33 km. HALLO!! 11 Kilometer is voor veel mensen al een eind. 22 km als één na kortste afstand klinkt lief en haalbaar, maar is stiekem gewoon al meer dan een Halve Marathon! Had ik al gezegd dat het om een trail gaat? Off-road dus! En met mega veel hoogtemeters. Mensen die zich inschrijven voor de 33 of 42 kilometer zijn bij voorbaat opgegeven.
Ook dit jaar waren er weer enkele Haasjes die zich door het frivole lachende duiveltje hadden laten verleiden zich in te schrijven voor de Devil’s Trail. Janeri en Anna hielden het – heel verstandig – bij de ‘kortste’ afstand. Janeri won deze meteen maar even, ze was er immers toch. Anna heeft vooral genoten van zoveel natuur om haar heen. Onduidelijk is nog met hoeveel bomen ze het gesprek is aangegaan onderweg. Op de 22 km kwamen Lars en Joost in actie. Beiden haalden het podium (2 en 3), beiden konden daarna een week moeilijk lopen.
De Devil’s Trail is erg zwaar. De vraag of een halve marathon op dit terrein zwaarder is, dan een hele stadsmarathon, zou een interessante zijn. De vraag stellen is hem beantwoorden, wellicht. Met trappen, steile wanden, scherpe afdalingen, oneffen terrein en boomwortels, is deze trailrun een aanslag voor het lichaam, een ware slijtageslag. Is het dan al met al wel zo’n goed idee mee te doen aan zo’n Devil’s Trail? JA! Het is geweldig! Lopen door de prachtige natuur, en dan ook nog zo lang: het is een cadeautje. Rode, gele en bruine herfstkleuren, slingerende single tracks, prachtige uitzichten, de stilte, het avontuurlijke van pijltjes volgen in het bos, de gemoedelijke sfeer onder elkaar: trailen is één groot feest. En dat op 15 minuten fietsen van de stad!
Volgend jaar is er weer een Devil’s Trail Rijk van Nijmegen. Iedereen die gek genoeg is om mee te doen, moet dat absoluut doen! Wie gekker is, volgende week vindt de Devil’s Trail Schiermonnikoog plaats. Je kunt je nog inschrijven. En wie net iets minder gek is, die kan meegenieten als vrijwilliger. Dan maak je jezelf nog nuttig ook, zoals vele Haasjes ook deze editie deden. Geweldig om te zien! Ook onder hen veel blije gezichten. Misschien wel blijer dan zij die mee gedaan hebben…
Altius, citius, fortius. Hoger, sneller, sterker. Maar wat is dan eigenlijk Grieks voor gekker?
